De verwelkte roos

Gepost op June 14th, 2009 om 6:00 door in Uncategorized | Geen reacties »

Vooropgesteld dat ik niet behoor tot de sociaal democratische achterban, wil ik toch proberen een verklaring te geven voor de enorme electorale klappen die de PvdA bij de Europese verkiezingen heeft gekregen. De PvdA zichzelf natuurlijk overduidelijk in de voet geschoten door draaikonterij, gebroken verkiezingsbeloftes (JSF, Irak-onderzoek) en falende en graaiende bestuurders (Vogelaar, Herfkens). Hieronder zal ik een aantal minder voor de hand liggende mogelijke oorzaken bespreken die in samenhang met het bovenstaande een desastreuze combinatie blijken te zijn.

Economische welvaart

De PvdA verliest de helft van haar kiezers. Deels is dit te wijten aan een niet langer noodzakelijk gedachtegoed. Tot vijftien jaar geleden waren er overzichtelijke overkoepelende ideologieën waaruit de maatschappelijke inrichting in grote lijnen eenvoudig ontleend kon worden. Met het verdwijnen van de verzuiling en het eindigen van de Koude Oorlog en de (economische en feitelijk ook sociale) bloei van einde jaren negentig en het begin van deze eeuw verdween de urgentie van het sociaal democratische gedachtegoed. De belangrijkste sociaal democratische idealen zijn ideeën over de economische inrichting van de maatschappij, collectiviteit en daaruit vloeit ook de meeste electorale aantrekkingskracht voort. Te grote welvaart en meer individualisme leiden tot minder sociaal democratische aanhang. De tijdelijke electorale opleving na de ineenstorting van de LPF verhulde dit gegeven nog enigszins, maar met het Europa-brede afhaken van de sociaal democratische achterban kan niemand hier nog onderuit.

Fukuyama en Huntington

Hoewel Fukuyama’s idee over de liberale westerse democratie als eindpunt van de geschiedenis buiten de waard genaamd Huntington gerekend had, had hij in zoverre gelijk dat er geen werkbaar alternatief voor in de plaats is gekomen. Er is sprake van een devolutie in de politieke waarden van de dag. Het was in Nederland al even geleden maar zaken als racisme, xenofobie en het afschaffen van democratische verworvenheden worden door een aanzienlijk deel van het publiek de normaalste zaak van de wereld gevonden. De opkomst van vele rechts nationalistische partijen in heel Europa is het bewijs hiervoor. Zoals diverse critici van Huntington al vreesden lijkt de Clash deels ook een self-fulfilling prophecy te zijn geweest. De binaire indeling van de wereld tussen moslims en niet-moslims zoals nu vaak geschetst, valt te zien als het uitvloeisel van zijn concept van onverenigbare waarden en daaruit voortvloeiende culturele conflicten. Voor sociaal democraten een moeilijk op te lossen probleem. Door de traditioneel sterke basis bij de hele arbeidersklasse denkt men te moeten kiezen tussen het allochtone en het autochtone deel van de achterban. Denk maar aan het schizofrene gedoe rond de integratienota van Ploumen. De echte keuze is echter de keuze tussen vierkant voor de rechtsstaat en democratische waarden gaan staan of er diametraal tegenover. Zolang de doemscenarioaanhangers geen gelijk krijgen met hun donkere voorspellingen over een Totaler Krieg tussen de Westerse en moslimwereld is er uiteindelijk geen andere keuze mogelijk dan de eerste. Nu moet de PvdA zich dat nog realiseren.

Informatieparadox

Als nieuwsgierig (en naïef, links) mens dacht ik dat de democratisering van informatie zou leiden tot burgers die zichzelf beter informeren, maar dit verheffingsideaal is tot nu toe een utopie. De informatiesnelweg heeft er weliswaar toe geleid dat mensen vaker en meer informatie tot zich nemen, maar ook dat dit slechts gaat om kwantiteit en niet om kwaliteit. Mensen zien door de zwarte gaten van het internet het bos niet meer. Zelfs zogenaamde kwaliteitsmedia lijken zich, in het zog van digitale succesverhalen, bewust van het feit dat de consument vraagt om eenhapsinformatie. Nieuws als trigger voor emotie en niet als poging gebeurtenissen in de wereld te verslaan en om mensen te informeren. Continue overdreven aandacht voor incidenten waardoor deze incidenten uiteindelijk de ruggegraat van het nieuws worden. Zo schijnt het in Nederland een groot al dan niet multicultureel drama te zijn. Mensen durven de deur niet meer uit want op elke straathoek bevindt zich een groep straatterroristen die klaar staan om je te beroven, verkrachten of beide tegelijkertijd. Ik zal tot voor kort wel in de verkeerde Vogelaarwijk (De Kolenkitbuurt) hebben gewoond, maar anders overdrijven we met zijn allen een beetje. Of anders gezegd, we zijn slecht geïnformeerd.

Zwartepieten

Ten slotte, wie krijgt de schuld van de bestaande maatschappelijke problemen? De ongezonde fixatie op incidenten heeft ertoe geleid dat er ook behoefte is aan een schuldige. Duidelijk is dat voor een aanzienlijk deel van de kiezers alle schuldigen kunnen worden gevonden in de Linkse Kerk De linkse en lakse elite heeft in het hoofd van deze kiezers alle problemen veroorzaakt. En ja, wie zijn er altijd de voorgangers in die Linkse Kerk en de grootste congregatie geweest? Overigens dat in Nederland vrijwel altijd centrum-rechts gestemd (1998 uitgezonderd) en geregeerd wordt, doet niet ter zake. Het PvdA-kader zou er verstandig aan doen juist dit laatste gegeven goed tot zich te laten doordringen.

En nu dan…

Thijs Berman was teleurgesteld dat de kiezer het genuanceerde verhaal van zijn partij niet had opgepikt. Zijn teleurstelling is begrijpelijk, die voel je nou eenmaal na een enorm electoraal pak op de broek, maar hij zou zich beter kunnen realiseren dat het verhaal niet het juiste is. Al veel eerder had zijn partij zich moeten realiseren dat het tijd was voor het maken van keuzes, als ze tenminste ooit nog het vertrouwen van de kiezer willen terugwinnen. De keuze voor duidelijke standpunten, consistent zijn, linkser en progressiever zijn. Het verlies van de PvdA zit namelijk niet aan de rechterkant, maar aan de linkerkant. De Linkse Kerk krijgt weliswaar van vrijwel alles de schuld, maar tegelijkertijd komen er grosso modo nog altijd evenveel mensen naar diezelfde Linkse Kerk. Eerst moet de PvdA de linkse kiezer weer voor zich zien te winnen en dan komen die paar naar rechts afgedwaalde schaapjes ook vanzelf weer terug.

Lees meer »

Waarom PVV niet de grootste kan worden

Gepost op May 31st, 2009 om 4:30 door in Uncategorized | Geen reacties »

Dit is de tweede gastbijdrage van Güven Erkasla, een jonge Jonge Democraat uit Arnhem-Nijmegen.

Als we de verschillende opiniepeilingen moeten geloven, wacht ons zowel bij de eerstvolgende Europese verkiezingen als de Tweede Kamerverkiezingen een politieke aardverschuiving. Op Europees niveau is de partij van Geert Wilders de winnaar, ook op nationaal niveau staat de PVV op ongeveer 30 zetels. Als de peilingen bij de eerstvolgende verkiezingen waarheid mag vertonen, dan groeit de PVV extreem.

Dit keer zal ik mijn artikel beperken tot de Tweede Kamerverkiezingen en de mogelijke succes van de PVV van Geert Wilders, en de praktische belemmeringen voor de groei van de PVV van Geert Wilders.

Zoals hierboven vermeld, de PVV zou de komende verkiezingen ongeveer 30 zetels kunnen halen.

Dit zou een groei van twintig zetels in de Tweede Kamer betekenen. Dit soort politieke aardsverschuivingen is echter niet nieuw. In 1967, een jaar na de oprichting van de partij, komt de D66 de Tweede Kamer met 7 zetels. In 1971 volgt DS70 het succes van D66, en komt de Tweede Kamer binnen met 8 zetels. Erg opmerkelijk, omdat de partij een afsplitsing van de Partij van de Arbeid was. In 1982 haalt de VVD 10 zetels. In 1994 verliest het CDA twintig van haar vierenvijftig zetels en in 2002 verloor de PvdA 22 zetels. Tegen deze verliezen weet de SP, tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2006 25 zetels te halen, een stijging van 16.

Deze cijfers bevestigen dat de kiezers snel kunnen overstappan van de ene naar de andere politieke partij. In een ontzuilende en individualistische samenleving, waarin de grote ideologiën lijken verdwenen te zijn, zullen deze cijfers als een gegeven moeten worden beschouwd.

De formele wetgever heeft in de Kieswet beperkingen opgelegd voor de votaliteit (massale overstap van de ene naar de andere partij). De Kieswet schrijft in art. H6 lid 2 voor dat maximaal 30 namen op de kieslijst geplaatst mogen worden. Echter, de politieke partijen die al zitting hebben in de Tweede Kamer met meer dan vijftien zetels, mogen het dubbele aantal kandidaten stellen dan zij hebben gehaald bij de voorafgaande verkiezingen. Aantal kandidaten op de kieslijst mag achter nooit meer dan 80 zijn. Zo mag de SP maximaal 50 kandidaten plaatsen (25×2); het CDA maximum van 80 kandidaten (41×2) en PVV 30 kandidaten (art H6 lid 2 KW) met 9 zetels op dit moment.

Het probleem is duidelijk: door de toenemende overstap van de kiezers bestaat de kans, dat de politieke partijen meer zetels halen dan dat zij kandidaten op de kieslijst mogen plaatsen. Echter, daar schrijft de Kieswet regels voor. Art. P10 KW schrijft voor, dat indien aan een lijst meer zetels zou moeten worden toegewezen dan er kandidaten zijn, de overgebleven zetel(s) aan de andere lijsten toekomen. Hierdoor kunnen er meer restzetels te verdelen zijn.

Echter, hierop kan er uitzondering worden gemaakt door lijstcombinatie cq. lijstverbinding aan te leggen alvorens de kandidaten op de lijst voor de politieke partij te zetten. Hierin dient men rekening te houden met art. P13 Kieswet. Wil de PVV de zetels zelf houden, dan zal de PVV regionale kandidaten moeten stellen.

De toepassing van het laatstgenoemde artikel neemt niet weg dat de problemen voor de nieuwe partijen als PVV, lang niet verholpen is. Deze partijen hebben lang nog geen groot partijapparaat en leden zijn des niet te min aan te wijzen dan wel niet representatief. Daarbij komt nog bij dat het aantrekken van ‘regionale’ kandidaten een nieuwe en wellicht gevaarlijke stap. Kijk bijvoorbeeld naar de LPF. Het werven van kandidaten vergt veel tijd en veel procedurele rompslomp is onevenredig. Verder geldt, dat de betreffende bepaling in de Kieswet de autonomie van de politieke partijen beperkt. Er kunnen politieke of andere redenen zijn voor de PVV om in alle kieskringen één lijst te willen hanteren.

Een partij wil, bijvoorbeeld, vanwege duidelijkheid voor het electoraat, eenduidig kandidaten in het hele land presenteren, of om de volgorde van kandidatuur, de partijvoorkeur, kenbaar te maken. Daarnaast komt er nog bij kijken dat de desbetreffende politieke partij niet de aansluiting bij de andere politieke partijen in de Tweede Kamer vinden om altijd geluisterd te worden naar de standpunten. Alléén maar tegen de gevestigde orde schoppen en verder niets met de meningen doen is niet wenselijk.

Lees meer »

De beste tactiek: Gun Wilders de macht

Gepost op May 27th, 2009 om 3:30 door in Uncategorized | Geen reacties »

De onderstaande gastbijdrage is van schrijver / columnist Mohammed Benzakour. Dit artikel verscheen op 25 mei in de Volkskrant. Benzakour bood Sargasso het originele en langere artikel ter plaatsing aan.

Nu de PVV (vooralsnog virtueel) als onkruid welig blijft tieren, neemt bij de gevestigde partijen de paniek toe. Men weet geen raad met Wilders. In plaats van de man koeltjes met tegenargumenten te counteren, zoals o.a. Willem van der Does liet zien (Forum 16 mei) reageren de meeste partijen met afgrijzen, schouderophalen en minzame glimlachjes – ‘superieure stilte’ heet dat. En sinds D66, de ChristenUnie, SP en GroenLinks hun smetvrees hebben verklaard en zelfs Wouter Bos zijn rug rechtte is de schrik compleet.

Maar opnieuw werd Wilders op zijn wenken bediend. De man die voortdurend verstoppertje speelt, wegloopt als het heet wordt onder zijn voeten, debatten mijdt, interviews weigert, deze dappere man kan opnieuw de slachtofferrol uitspelen: ‘Links cordon sanitair!’ – wat een contradictio in terminis is daar een cordon sanitair totaal is en nooit een links, rechts, boven of onder kent. Maar wie maalt nog om correct taalgebruik als een lawaaierige bangerik heel Den Haag in een comateuze toestand weet te dirigeren?

Het unique sellingpoint van de PVV, ‘weg met de islam!’ heeft als niche splendid isolation. Het laatste dus waar Wilders op zit te wachten is gezelschap. Dat het CDA en de VVD de deur niettemin op een kier zetten is moreel bedenkelijk, maar is het ook onverstandig?

De vraag die namelijk brandt: wat is strategisch slim op termijn?

Tot nog toe blijkt geen enkel antidotum werkzaam. Voor (ludieke) protestacties is Wilders doof, voor feiten en argumenten uit intellectuele en wetenschappelijke hoek is hij (incluis sympathisanten) immuun. Negeren levert niets op omdat Wilders meer media-aandacht genereert dan alle partijen bij elkaar. Debatteren werkt evenmin, omdat Wilders telkens wegduikt en bovendien een opponent nodig is die met dezelfde vurigheid duelleert. Vooralsnog heeft Pechthold als enige die moed en gave getoond, hetgeen weliswaar D66 zetels oplevert maar niet ten koste van de PVV.

Voorwaar, de geest is uit de fles en we krijgen hem er met geen knuffel of knuppel meer in. Om de Wilders-gezinde burgerbevolking niettemin ervan te doordringen dat de PVV niet de oplossing is voor hun (ingebeelde) noden moet de aanpak dus over een andere boeg. Dan rest één laatste middel: wens de man alle succes, gun hem het hoogste bestuurlijke mandaat. Niemand anders dan premier Wilders zélf kan immers bewijzen dat premier Wilders niet de oplossing is. De tijd is rijp dat na mei 2011 ultra-rechts ongehinderd zijn programma maar moet kunnen uitvoeren, zonder de smoes dat ze gehinderd wordt door linkse coalitiegenoten. Laat Wilders maar de daad bij het woord proberen te voegen en moslims het leven zuur maken door moskeeën te sluiten, boeken te verbieden, hoofddoeken te weren. Laat Wilders maar zijn gang gaan in zijn harde confrontaties met de islamitische wereld.

We zullen zien dat niets wordt opgelost, en meemaken hoe kilheid, onvrijheid en radicalisme juist in de hand wordt gewerkt, terwijl het PVV-electoraat steeds gefrustreerder raakt. Want Wilders zal zich plotseling gedwongen zien rekenschap te geven van de grondwet, handvesten, resoluties en al die andere afspraakteksten waar hij nooit eerder om maalde. Ineens zal blijken dat razen aan de zijlijn iets anders is dan een land besturen en verantwoordelijkheid tonen.

Voorts valt te verwachten dat de sterk hiërarchische structuur van een uit zijn jasje gegroeide PVV door interne trammelant en gebrek aan competente politici zichzelf aanvreet. In Oostenrijk werd de FPÖ van Jörg Haider in de coalitie al snel vermorzeld. Ook de werdegang van Leefbaar Nederland en later de LPF zijn voorbeelden van partijen die een solide, capabele basis ontbeerden en alles ophingen aan één gezicht.

Ook vanuit het buitenland doemen grote complicatie op. Met Wilders aan de macht slaat Nederland internationaal een pleefiguur; enorme imagoschade loert. Een boycot van de Verenigde Naties is niet denkbeeldig. Mensenrechtenorganisaties gaan overuren draaien. De Europese Commissie en buitenlandse regeringsleiders, ook Barack Obama, zullen moeilijk accepteren zaken te moeten doen met een premier die Fitna-filmpjes in elkaar knutselt. Handelsrelaties met Noord-Afrikaanse en Arabische werelddelen belanden in onzeker vaarwater, terwijl ambassadeurs vriendelijk wordt verzocht de biezen te pakken. Politiek, cultureel en economisch zal Nederland klappen moeten incasseren en mogelijk zelfs geïsoleerd raken, wat funest is in onze sterk geglobaliseerde wereld. Als uitgesproken Israëlivriend zal Wilders het vooral moeten hebben van de autoriteiten in Jeruzalem – en welke fijne vrienden dat zijn weten ze bij de VN en Amnesty International goed uit te leggen.

De nieuwe status quo zal op allerlei manieren voelbaar zijn, maar het sterkst op de gevoeligste plek: de portemonnee. Gemor zal opklinken. Oppositie en coalitiegenoten zullen bloed ruiken zodat het wachten is op wanneer en wie de stekker eruit haalt.

Nederland zal dus eerst door deze fase heen moeten voordat het zich kan herstellen. Pas na een Kabinetsval zal het electoraat inzien dat de keuze voor ultra-rechts een vergissing was; dat de slogans van de PVV onwerkbare en onhoudbare flauwekul zijn. Men zal ontwaken uit een boze droom. Maar daarvoor is dus eerst een boze droom nodig, een schok. Precies zoals Obama pas mogelijk was na Bush. Zonder duisternis geen licht. Daarom: Laat Wilders fijn premier worden.

Lees meer »

Nederlandse Klokkenluiders Partij zonder klok, luiders en een partij

Gepost op May 25th, 2009 om 2:00 door in Uncategorized | Geen reacties »

Ja, ook de Nederlandse Klokkenluiders Partij doet mee aan de Europese verkiezingen op 4 juni. Hoe doe je dat eigenlijk, NKP zijn? Het is niet zomaar een partij zonder slogan, echt niet.

Begin met een Lijst Pim Fortuyn van Boarnsterhim, gebruik woorden als lijstrekkers (sec) en lijstrekers (weer sec) in je verkiezingsprogramma, rommel wat met de mogelijke kandidatuur van De Roy van Zuydewijn, dicht holle zinnen toe aan lijsttrekker en medisch psycholoog (?) Engel Vrouwe ala “Als zodanig is hij deskundig op het gebied van de grondbeginselen van de drijfveren van het menselijk gedrag”, laat je 8-jarige neefje een website bouwen met als enige feature een scrollbar…

Gebruik in je verkiezingsprogramma en andere paranoïde epistels zo min mogelijk juiste interpunctie en veel taalfouten, zoals deze fantasyroman-in-één-alinea:

“Zou Pim Fortuyn zijn teruggekeerdin de persoon van Engel Vrouwe? Niet alleen qua beeldende gelijkenis, maar eveneens wat inhoud betreft. Waar Pim Fortuyn Professor Doctor mocht gebruiken als titulatuur mag Engel Vrouwe dat gebruiken als Doctorandus. Nu wil het toeval. Of misschien is het wel geen toeval?! Dat Fortuna of Fanum Futunae (Vrouwe Fortuna) de Romeinse godin van het geluk (kans) is. Ze wordt vaak afgebeeld met vleugels. Ook heeft Vrouwe Fortuna vaak een rad bij haar. Hiervan komt dan ook de uitdrukking: “Het rad van Fortuin”. Ook het spreekwoord: “Vrouwe Fortuna” lacht U toe” is hiervan afgeleid. Zou het dan geen toeval zijn dat Engel Vrouwe volgens velen een sprekende gelijkenis vertoont met Pim Fortuyn en dat bovendien zowel de familie Fortuyn als de familie Vrouwe uit hetzelfde Rooms Katholiek milieu komen van de Zaanstreek van Wormer, Wormerveer, Krommenie en Assendelft”

Zorg dat de persoonlijke website van de andere lijsttrekker (ze doen het met z’n drietjes) Harm Wiersma slechts bestaat uit zwartwitfoto’s van een carrière in de damsport (gevonden in een koektrommel van Opoe Wiersma), schrijf in de bio “Harm is daarnaast sportverslagever (sec) bij de telegraaf en ondernemer”, omschrijf een hoogtepunt voor de LPF als volgt: ‘het op gang brengen van de afschaffing van de dopingcontrole bij damwedstrijden’, laat een lokale amateur je promotiefilmpje produceren hoewel hij je vergat te vertellen dat een paardenstaart bij die andere lijsttrekker Joeri Wiersma (zoon van) niet erg fraai is, en o ja, hij vergat ook waar de effectenknop op die U-matic montageset uit 1986 zit, en zorg dat het filmpje slechts een paar honderd keer op YouTube is bekeken en durf het dán nog eens te hebben over verspilling en ‘een klok die tikt’.

In dit verkiezingsblog van Trouw maakt Harm Wiersma nog een onbedoeld ludieke uitglijder. Hij omschrijft in de derde alinea de koers van de NKP als ‘liberaar’. Ik heb medelijden met de eindredacteul van het sportkatern van de Telegraaf, waarvoor Wiersma overigens slechts een damrubriek schrijft. Maar ja, zoals Wiersma zelf in het eerder genoemde promotiefilmpje zegt: ‘Dammen en politiek hebben een paar zaken gemeenschappelijk’. Eh, ja, ’s goed. Voor wie nog écht een dambord voor zijn kop heeft en twijfelt over een eventuele stem op de Klokkenluiders – maar inderdaad, Pim kon ook geen Engels:

Lees meer »

LPF definitief opgeheven

Gepost op August 20th, 2007 om 5:40 door in Uncategorized | Geen reacties »

Na vijf turbulente jaren is de LPF zaterdagavond definitief opgeheven. Tijdens een buitengewone ledenvergadering stemden 135 leden voor opheffing, slechts 41 leden zagen nog een toekomst voor de partij. Er was een onthouding. Lees meer »

LPF per 1 januari 2008 geschiedenis

Gepost op July 23rd, 2007 om 1:57 door in Uncategorized | Geen reacties »

De Lijst Pim Fortuyn (LPF) houdt met ingang van 1 januari 2008 op te bestaan. Daar heeft de algemene ledenvergadering van de partij zaterdag toe besloten. Binnen vier weken zal een tweede vergadering het besluit statutair nog moeten bekrachtigen. Lees meer »

Opheffing LPF weer stap dichterbij

Gepost op July 23rd, 2007 om 1:57 door in Uncategorized | Geen reacties »

De Lijst Pim Fortuyn (LPF) houdt, zoals het er nu naar uitziet, met ingang van 1 januari 2008 op te bestaan. Afgelopen zaterdag was er een algemene ledenvergadering waar het opheffen van de partij op de agenda stond. Omdat het statutair vereiste aantal leden om dit besluit te nemen, het zogenaamde quorum, niet aanwezig was wordt binnen vier weken een nieuwe algemene vergadering uitgeschreven. De dan aanwezige leden kunnen dan met meerderheid van stemmen al dan niet tot opheffing besluiten. Lees meer »

Rutger woont LPF-begrafenis bij

Gepost op May 4th, 2007 om 5:24 door in Uncategorized | Geen reacties »

Zoals we al schreven, de LPF is vandaag aan het verkassen. Dat wil zeggen, de huur is opgezegd, de belangrijkste documenten zijn vernietigd en ze verhuizen daar waar Pim al langer verblijft: naar het grote NIKS. Historische gebeurtenis in meerdere…

Lees meer »

LPF archieven vernietigd

Gepost op May 4th, 2007 om 3:18 door in Uncategorized | Geen reacties »

Het LPF-partijkantoor is gesloten. Vandaag vertrokken de laatste verhuiswagens, de sleutel wordt as we speak ingeleverd door de partijsecretaris. Onze Rutger was ter plekke en dat filmpje komt zometeen. Maar onze cameraploeg viel wat anders op: ruim 20 papiercontainers met…

Lees meer »

LPF sluit partijbureau; in juni beslissen leden over toekomst partij

Gepost op May 3rd, 2007 om 1:21 door in Uncategorized | Geen reacties »

De LPF sluit de deuren van het Partijbureau. Dat lijkt de opmaat voor de opheffing van de partij. In juni zullen de leden daarover beslissen. De sluiting van het bureau is volgens partijsecretaris Jens van der Vorm-de Rijke onvermijdelijke nu de partij geen subsidie meer krijgt. Lees meer »

SP NU!….Ff niet

Gepost op January 26th, 2007 om 5:18 door in Uncategorized | Geen reacties »

LPF-achtige toestanden bij de Socialistiese Partij. De volledige SP-fractie in de stadsdeelraad van 020-Zuideramstel is niet meer. Weggezuiverd wegens kapitalistiese zelfverrijking. De twee SP-raadsleden Van Delden en Hagen moeten meteen moven op last van grote roerganger Marijnissen. Het duo heeft…

Lees meer »

Welkom op het LPF-forum (2)

Gepost op October 24th, 2006 om 23:59 door in Uncategorized | Geen reacties »

We hebben weer een een goed onderbouwd onderzoek te presenteren. Een onderzoek ook, waar u zichzelf ongetwijfeld onmiddellijk in zult herkennen. U weet het, GeenStijl staat volgens het Staatsjournaal te boek als weblog van rechtse signatuur, hetgeen betekent dat u…

Lees meer »

Raad van State verwerpt bezwaar tegen gebruik naam ‘Fortuyn’

Gepost op October 4th, 2006 om 3:41 door in Uncategorized | Geen reacties »

De afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft de bezwaren van Marten Fortuyn, de broer van Pim Fortuyn, tegen het toetstaan van de naam ‘Fortuyn’ bij de komende Tweede Kamerverkiezingen verworpen. De voormalige LPF wil onder die naam aan de verkiezingen meedoen en het Centraal Stembureau had daarmee ingestemd. Lees meer »

Olaf Stuger lijsttrekker voor de LPF

Gepost op September 26th, 2006 om 1:47 door in Uncategorized | Geen reacties »

Olaf Stuger wordt lijsttrekker van de partij ‘Fortuyn’ voor de komende Tweede Kamerverkiezingen. De partij heeft hem gisteren aangewezen. Lees meer »

Ruzie om Pim-spotje

Gepost op September 25th, 2006 om 11:33 door in Uncategorized | Geen reacties »

Vanmiddag werd de nieuwe lijsttrekker gepresenteerd, vanavond was de eerste rel alweer geboren. We hebben het dan natuurlijk over de vernieuwde *kuch* Lijst Fortuyn. Olaf Stuger heet de jongste stemmenmagneet. Namens de LPF zat hij al korte tijd in de…

Lees meer »

LPF: Olaf Stüger beëdigd als Tweede Kamerlid

Gepost op September 22nd, 2006 om 1:08 door in Uncategorized | Geen reacties »

Olaf Stüger is gisteren beëdigd als Tweede Kamerlid der Staten-Generaal. Hij is lid van de LPF-fractie en wordt bij de komende Tweede Kamerverkiezingen waarschijnlijk lijsttrekker van de partij. Olaf Stüger neemt de plek in die is vrijgekomen na het vertrek van oud-fractievoorzitter Gerard van As. Lees meer »

Van As vormt geen eenmansfractie, maar verlaat de Tweede Kamer

Gepost op September 12th, 2006 om 5:14 door in Uncategorized | Geen reacties »

Oud-LPF-fractievoorzitter Gerard van As verlaat per direct de Tweede Kamer. Lees meer »

Van As vormt na onenigheid met Nawijn een eenmansfractie

Gepost op September 12th, 2006 om 1:14 door in Uncategorized | Geen reacties »

Oud-LPF-fractievoorzitter Gerard van As heeft de Groep-Nawijn (Partij voor Nederland), waarvan hij sinds 16 augustus jl. deel uitmaakte, verlaten. Hij is ontstemd dat Hilbrand Nawijn hem op de kandidatenlijst van de Partij voor Nederland had geplaatst (overigens op een lage plaats). Hij zegt Nawijn eerder te hebben gemeld dat hij in het geheel niet verkiesbaar wilde zijn. Hij voelt zich bedonderd door Nawijn. Lees meer »

[Verkiezingenlive.nl] LPF wordt Fortuyn

Gepost op September 6th, 2006 om 5:24 door in Uncategorized | Geen reacties »

De Lijst Pim Fortuyn (LPF) gaat haar naam veranderen in “Fortuyn”. Enkele weken geleden werd al bekend gemaakt dat het politieke erfstuk van wijlen Pim Fortuyn de “vervloekte” naam LPF wou laten vallen.
In tegenstelling tot eerdere berichten zal Mat Herben niét de lijsttrekker van Fortuyn worden. Dit leek wel het geval nadat Gerard van As […] Lees meer »

LPF schrijft zich voor verkiezingen in onder de naam ‘Fortuyn’

Gepost op September 6th, 2006 om 1:38 door in Uncategorized | Geen reacties »

De LPF – formeel Vereniging Lijst Pim Fortuyn – heeft zich bij de Kiesraad als partij laten inschrijven onder de naam ‘Fortuyn’. De naam ‘LPF’ heeft een te negatieve klank gekregen en wordt teveel geassocieerd met ruzies in het verleden. Daarom is voor een nieuwe naam gekozen. Lees meer »